Nagsasanib puwersa ang iyong

mga kabiguan, kahihiyan at kahinaan

upang puksain ang iyong bagong

Tagpong lakas

Nagbabantang manumbalik ang

iyong nakaraan upang sakupin

ang iyong hinaharap

Inaagaw ng nakaraan ang itak na

pinanday ng pag-asa, pinipilit itong

purulin ng iyong mga kakulangan

Balak ng nakaraan na bawiin ka

mula sa bago mong buhay

at alilain ka muli ng takot

Lumakad ka, kahit nag-aalok ang

pagtulog ng pansamantalang katahimikan,

huwag kang magpapalinlang

Ginagatungan ng kadiliman ang apoy

na unti-unting lumalamon sa iyong

pagkatao – maging listo sa pagpikit

Laumakad ka, kahit ginagayuma ng

kapabayaan ang iyong lakas para sa

pagbabago

Hindeng-hinde mo malalasap ang tamis

ng buhay na nararapat para sa iyo

kung hahayaan mong umaaligid-aligid

ang pait ng iyong kahapon

Lumakad ka, kahit nauna na ang

iyong mga kakampi, pati ang iyong

mga luha ay inabandona ka na

Nakakalumpo ang pag-iisa, ngunit

Ito ang epektibong guro sa

paglalakad ng matuwid

Lumakad ka, kahit humahadlang

ang iyong nakaraan sa pagusad mo

bilang isang kumpletong nilalang

Harapin ang takot, lumakad patungo

sa kaaway at patunayang handa ka

nang mabuhay ng malaya

Lumakad ka, kahit may pangambang

ikaw muli ay madarapa’t masusugat

ng mga bubog na hindi mo maiiwasan

Umasa kang ang lumalang sayo ang

siyang hihilom ng mga sugat na ipinataw,

gagamot ng mga karamdamang ipinagkaloob,

at aayos ng landas na winasak ng sarili

Niyang mga kamay – maitama ka lang.

Lumakad ka, parang awa mo na,

kahit ang paglakad ay nakakapanghina.

Lumaban ka naman.

Sabog. Ganyan talaga.

*haay, isa nanaman sa mga pagsubok na pinagdadaanan ko ngayon. Hirap kasing makakalas mula sa nakaraan, papansin. Panginoon, nananakot po ulit sila.

Goya, lumaban ka naman.